به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، نمایشگاه «بهنام ایران» با نمایش ۳۵ پوستر از ۳۵ طراح گرافیک معاصر ایران، کوشید تصویری چندصدایی از «ایران» ارائه دهد؛ ایرانی که هم ریشه در تاریخ و فرهنگ دارد، هم در تجربههای امروز زیست میشود و هم با امید به فردا بازآفرینی میشود.
افتتاحیه «بهنام ایران» صحنهای برای دیدار و گفتوگو بود. چهرههایی همچون احمد مسجدجامعی، محمد زرویی نصرآباد (مدیرعامل مؤسسه نام)، مصطفی گودرزی، کوروش پارسانژاد، محسن دائینبی، محمد روحالامین و جمعی دیگر در این مراسم حضور داشتند. حضور پررنگ طراحان، دانشجویان گرافیک و علاقهمندان، فضای افتتاحیه را به کارگاهی زنده از تبادل نظر و تجربه بدل کرده بود. بازدیدکنندگان مقابل هر پوستر توقف میکردند، درباره رنگها، فرمها و پیامهای آثار گفتوگو میکردند و هر اثر، بحث تازهای میگشود.
چند نسل در یک قاب
ویژگی شاخص «بهنام ایران»، همنشینی نسلهای مختلف طراحان گرافیک بود. نامهایی چون قباد شیوا، ابراهیم حقیقی و حسین خسروجردی، که هر یک از ستونهای هنر گرافیک معاصر ایراناند، در کنار طراحان جوانتری مانند نجمه فامیلدشتی، مژده عالیپور و امیرحسین میرابی قرار گرفتند. این کنار هم نشستن، صرفاً گردهمآیی افراد نبود؛ نمادی بود از پیوستگی تجربهها و انتقال میراثی که نسلها را به هم متصل میکند.
ایده و هدف نمایشگاه
امیر عبدالحسینی، کیوریتور نمایشگاه، درباره انگیزه شکلگیری این رویداد توضیح داد: بعد از روزهای حمله و دفاع و شور و همبستگی مردم، شکوه نام و عظمت ایران برای هنرمندان دوچندان شد. بر آن شدم تا با حمایت مؤسسه فرهنگی هنری نام، از طراحان دعوت کنم تا در ستایش ایران آثاری خلق کنند. پوستر بهعنوان رسانهای تصویری، میتواند پیام را بیواسطه به مردم منتقل کند و همگان را مخاطب قرار دهد.
یاد استادان فقید
نمایشگاه به یاد سه استاد فقید گرافیک ایران ــ مرتضی ممیز، مصطفی اسداللهی و مسعود سپهر ــ برگزار شد. این سه چهره، هر یک در مسیر گرافیک معاصر ایران نقشی بنیادین داشتند؛ از تأسیس رشتهها و جریانهای دانشگاهی گرفته تا تربیت شاگردان و خلق آثاری ماندگار. تقدیم نمایشگاه به نام آنان، یادآوری این حقیقت بود که هنر امروز ایران، بر شانههای بزرگان دیروز استوار است.
پوسترها چه میگویند؟
بازدیدکننده وقتی در سالن قدم میزند، با دنیایی متنوع از رنگها، فرمها و نشانهها روبهرو میشود. در آثار برخی استادان پیشکسوت، مانند قباد شیوا، نشانههای سنتی و خطوط هندسی با رنگهای آرام و متین ترکیب شده و حسی از تاریخمندی و اصالت ایرانی را منتقل میکند.
در پوسترهایی از نسل میانی، مانند مجید عباسی و فرزاد ادیبی، طراحی مدرنتر است؛ استفاده از تضاد رنگهای تند و خطوط شکسته، تصویری از ایران معاصر و پرجنبوجوش را بازآفرینی میکند.
هنرمندان جوانتر، مثل نجمه فامیلدشتی و مژده عالیپور، به سراغ نمادهای ساده اما خلاقانه رفتهاند: ترکیب خط و تصویر، یا نشانههایی مینیمال که با کمترین عناصر بیشترین معنا را منتقل میکنند.
در یکی از پوسترها، نقش خورشید در پسزمینه به شکلی انتزاعی طراحی شده و پیکرهای انسانی با دستهای گشوده رو به نور ایستاده است؛ تصویری از امید و رهایی. در اثری دیگر، پرچم ایران نه بهعنوان نمادی رسمی بلکه در قالب پارچهای در باد رها شده دیده میشود که حس آزادی و حرکت جمعی را القا میکند. این تنوع بصری سبب میشود هر بازدیدکننده بتواند بخشی از ایران خود را در این قابها بازشناسد؛ گاه ایران تاریخی، گاه ایران مقاوم و گاه ایران جوان و نوگرا.
جزئیات بصری و طراحی اصلی
یکی از نقاط برجسته نمایشگاه، طراحی نامنوشته «بهنام ایران» توسط صداقت جباری بود. تایپوگرافی او در پوستر اصلی نمایشگاه، ترکیبی از صلابت و زیبایی را به نمایش گذاشت و خود به یکی از عناصر هنری و ماندگار این رویداد بدل شد.
پوستر در تاریخ هنر معاصر ایران همواره نقشی فراتر از تبلیغ داشته است. از روزهای انقلاب و دفاع مقدس تا امروز، پوستر بستری بوده برای بازنمایی دغدغههای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی. انتخاب این قالب برای نمایشگاه «بهنام ایران» یادآور همین کارکرد است: رساندن پیام به زبانی ساده، مستقیم و همهفهم. در این نمایشگاه، پوسترها روایتهایی فشرده از عشق به وطن، باور به انسجام ملی و امید به آیندهاند.
فراتر از یک نمایشگاه
«بهنام ایران» را میتوان بیش از یک نمایشگاه دانست؛ این رویداد خود نوعی بیانیه تصویری است. بیانیهای که میگوید هنر گرافیک در ایران، همواره آماده بازآفرینی وحدت ملی است و ظرفیت بالایی برای بازنمایی اقتدار و همبستگی دارد.
خانه فرهنگ و هنر گویا تا هشتم مهرماه میزبان این نمایشگاه خواهد بود. برای علاقهمندان به گرافیک، این فرصتی است برای دیدن اینکه چگونه هنر میتواند با زبان تصویر، «ایران» را بار دیگر در مرکز توجه قرار دهد؛ ایرانی که هم گذشتهای پرافتخار دارد و هم آیندهای امیدبخش.
نظر شما